حالمان بد نیست ، غم کم می خوریم               کم که نه، هر روز کم کم می خوریم

آب می خواهم سرابم می دهند                      عشق می ورزم ، عذابم می دهند

              از چه بیدارم نکردی آفتاب  ؟    خود نمی دانم کجا رفتم به خواب

خنجری بر قلب بیمارم زدند                          بیگناهی بودم و دارم زدند

              از غم نامردمی پشتم شکست        دشنه ای نامرد بر قلبم نشست

سنگ را بستند و سگ آزاد شد                     یک شبه بیداد آمد داد شد

عشق آمد تیشه زد بر ریشه ام                      تیشه زد بر ریشه اندیشه ام

عشق اگر این است مرتد می شوم                 خوب اگر این است من بد می شوم

در میان خلق سردر گم شدم                         عاقبت آلوده مردم شدم

بعد از این با بی کسی خو می کنم                  هر چه در دل داشتم رو می کنم